Witold Żarnowski – urodził się 25 kwietnia 1898 r. (lub w 1897 r.) w Oranach w powiecie wileńsko-trockim na Litwie. Do 1907 r. uczył się w domu. We wrześniu 1907 r. podjął naukę w gimnazjum rosyjskim w Wilnie. W 1915 r. w wyniku ewakuacji gimnazjum do Petersburga przeniósł się do tego miasta. W 1917 r. zdał egzamin maturalny i ukończył gimnazjum. Dalszą naukę chciał kontynuować na studiach wyższych, lecz zaraz po maturze został powołany do Oficerskiej Służby Artylerii w Petersburgu. Jako podchorąży zaciągnął się do Wschodniego Korpusu Polskiego, w którym służył do lipca 1918 r. W tym samym roku powrócił do Polski i do 1919 r. pracował jako robotnik rolny. We wrześniu 1919 r. podjął studia wyższe w Głównej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Dwa lata później przeniósł się do Wilna, gdzie rozpoczął studia na Uniwersytecie im. Stefana Batorego na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. Po przedstawieniu pracy magisterskiej i złożeniu egzaminu 7 czerwca 1933 r. otrzymał dyplom magistra filozofii ze specjalnością chemii. Po zakończaniu studiów odbył praktykę nauczycielską i w 1935 r. zdał egzamin na nauczyciela szkół średnich z wynikiem dobrym. Jednocześnie był asystentem w Katedrze Chemii Rolnej i Mikrobiologii na Uniwersytecie im. Stefana Batorego. Do wybuchu II wojny światowej pracował w gimnazjum Jezuitów i w Gimnazjum Żeńskim im. Ks. Adama Jerzego Czartoryskiego w Wilnie oraz w szkole ogrodniczej. Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną do 1941 r. pracował w X-letniej szkole. Po zajęciu Wilna przez wojska niemieckie szkoła, w której pracował została zamknięta. W związku z tym przeniósł się z rodziną na wieś, gdzie pracował, aż do lipca 1945 r. jako robotnik rolny i woźnica. Po zajęciu Kresów Wschodnich przez Armię Czerwoną wraz z rodziną wyruszył na Ziemie Odzyskane – początkowo do Torunia, a w lipcu 1945 przybył na Ziemię Lubuską do Świebodzina. Z dniem 1 września 1945 r. decyzją Okręgu Szkolnego Poznańskiego w Poznaniu Witoldowi Żarnowskiemu powierzono stanowisko dyrektora Koedukacyjnego Gimnazjum i Liceum Miejskiego w Świebodzinie, które początkowo znajdowało się przy dzisiejszym Gimnazjum nr 1, a następnie w budynku dawnej szkoły żeńskiej (dzisiejsze liceum) w Parku Chopina. Dzięki zaangażowaniu dyrektora Żarnowskiego i pomimo trudnych warunków udało się uruchomić szkołę, w której rozpoczęli naukę oraz podjęli pracę pierwsi wysiedleńcy ze wschodu. Dzięki pomocy finansowej Kuratorium Okręgu Szkolnego w Zielonej Górze dyrektor Żarnowski rozpoczął remont zniszczonego gmachu szkolnego. W bardzo szybkim tempie udało się wyposażyć szkołę w podstawowe materiały dydaktyczne, ale przede wszystkim udało się zatrudnić w szkole wysoko wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną. Dzięki dobrej organizacji dyrektorowi udało się nawet zorganizować gospodarstwo rolne w Rusinowie, które zaopatrywało stołówkę szkolną. Dodatkowo dzięki staraniom dyrektora Żarnowskiego w 1950 r. otwarto szkolny internat. W sierpniu 1952 r. Witold Żarnowski został przeniesiony do Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Żarach na równorzędne stanowisko. Nową placówką kierował do 31 sierpnia 1955 r. W 1955 r. otrzymał stanowisko dyrektora Liceum Pedagogicznego w Lubsku. Obowiązki dyrektora pełnił tam do 31 sierpnia 1959. Od 1 września 1959 r. był nauczycielem chemii w Liceum Pedagogicznym w Ośnie Lubuskim, w którym uczył do 31 sierpnia 1964 r. Do momentu przejścia na emeryturę pracował jeszcze w Technikum Ekonomicznym w Ośnie Lubuskim oraz w Technikum Chemicznym w Kostrzynie nad Odrą. Na emeryturę odszedł 30 kwietnia 1967 r. Zmarł 18 listopada 1971 r.

Józef Wydrzycki – urodził się 16 września 1909 r. we wsi Stare Wasiliszki w powiecie Lida na terenie dzisiejszej Białorusi. Po zakończeniu I wojny światowej uczęszczał do szkoły powszechnej, którą ukończył w 1926 r. W tym samym roku został przyjęty na kurs wstępny do Seminarium Nauczycielskiego w Szczuczynie Nowogródzkim. W 1930 r. został powołany do wojska. Zwolniony ze służby w 1932 r. w stopniu kaprala powrócił do Seminarium, które ukończył w 1934 r. Po ukończeniu nauki odbył bezpłatną praktykę w szkole gminnej II-stopnia w Białohrudzie koło Lidy. W roku szkolnym 1935/1936 już jako nauczyciel kontraktowy uczył w klasach I i II, a w klasach V-VII, jak podają źródła, także matematyki. Dodatkowo prowadził chór oraz szkolną drużynę harcerską. W 1938 r. po złożeniu egzaminu praktycznego został zatrudniony na stałe w tejże placówce, w której pracował do 31 sierpnia 1938 r. Przed wybuchem II wojny światowej jako ochotnik zgłosił się do wojska polskiego, do kolumny przewozowej 5 Pułku Lotniczego w Lidzie, z którym uczestniczył w kampanii polskiej broniąc m.in. Dęblina, Parczewa, Kowla, Buczacza i Kołomyi. Po wkroczeniu Armii Czerwonej 17 września 1939 r. przedostał się do Rumunii, gdzie został internowany w obozie dla żołnierzy polskich. Tam zorganizował szkołę podstawową dla internowanych żołnierzy polskich. W lutym 1941 r. został przekazany władzom niemieckim i przeniesiony do Stalagu XVII-A koło Wiednia. Stamtąd został skierowany do majątku rolnego, a następnie z powodu choroby przewodu pokarmowego został zwolniony z prawem powrotu do domu rodzinnego. Od 1943 r. rozpoczął nauczanie dzieci oraz zorganizował i prowadził tajne nauczania w swojej rodzinnej miejscowości Stare Wasiliszki. Po spaleniu rodzinnej miejscowości Józef Wydrzycki przeniósł się do majątku Lebioda koło Starych Wasiliszek, gdzie zorganizował szkołę ludową, którą prowadził do 15 maja 1945 r. Po zakończeniu II wojny światowej przeniósł się z rodziną na Ziemię Lubuską i osiadł we wsi Pałck koło Świebodzina, gdzie zorganizował szkołę podstawową oraz kurs Przysposobienia Rolniczego dla młodzieży z okolicznych wsi. W wyniku kłopotów ze zdrowiem musiał przerwać pracę i poddać się dwóm operacjom w Poznaniu. Powrócił do pracy pedagogicznej w 1949 r. jako kierownik Szkoły Podstawowej nr 2 w Świebodzinie, którą zarządzał do końca sierpnia 1949 r. W latach 1951-1952 pełnił funkcję kierownika Powiatowego Ośrodka Doskonalenia Kadr Oświatowych w Świebodzinie. 16 sierpnia 1952 r. został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Świebodzinie, które piastował aż do 1963 r. Dzięki dużemu zaangażowaniu rozbudował szkołę oraz znajdującą się w niej aulę. Dzięki staraniom dyrektora oraz Komitetu Rodzicielskiego szkoła otrzymała sztandar oraz patrona, którym został Henryk Sienkiewicz. W szkole rozpoczęły działalność pierwsze koła naukowe. Oprócz działalności pedagogiczno-dydaktycznej Józef Wydrzycki poświęcał się także działalności społecznej był m.in. jednym z pierwszych organizatorów Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Świebodzińskiej, członkiem i działaczem Ligi Ochrony Przyrody, zaangażowanym Strażnikiem Przyrody, był także jednym z członków i założycieli Lubuskiego Klubu Przyrodników, działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego. W 1963 r. został powołany na stanowisko prezesa Zarządu Oddziału Powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego, z którym był związany później jako ofiarny działacz praktycznie aż do ostatnich chwil życia. W 1992 r. za aktywną działalność na rzecz Związku Nauczycielstwa Polskiego został wpisany do Księgi Pamiątkowej „Zasłużeni dla Związku Nauczycielstwa Polskiego”. Zmarł 6 czerwca 1996 r.

Włodzimierz Zarzycki – urodził się 24 kwietnia 1932 r. w Oświęcimiu w ówczesnym województwie krakowskim. Przez cały okres II wojny światowej mieszkał w rodzinnym mieście, w którym ukończył szkołę podstawową. Po wojnie matka wraz z synami przeprowadziła się do Kamienia Pomorskiego, gdzie podjęła pracę jako nauczyciel. W Więcborku kontynuował edukację w Liceum Ogólnokształcącym, które ukończył w 1950 r. W tym samym roku zdał egzamin wstępny i został przyjęty na studia do Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie na Wydział Geograficzno-Biologiczny, ze specjalizacją w zakresie geografii. W 1953 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów wyższych stopnia pierwszego. Wybór dalszej drogi kształcenia w kierunku pedagogicznym był podyktowany najprawdopodobniej faktem, iż zarówno ojciec jak i matka byli nauczycielami. W wyniku nakazu pracy przybył do województwa zielonogórskiego i został skierowany do pracy w Liceum Ogólnokształcącym w Świebodzinie jako nauczyciel geografii. W trakcie pracy stale podnosił swoje kwalifikacje. W latach 1956-1960 podjął studia magisterskie na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi w zakresie geografii fizycznej. W 1960 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów stopnia drugiego i uzyskał tytuł magistra geografii. W 1963 r. został powołany na stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Świebodzinie. W okresie pełnienia funkcji dyrektora szkoła i sala gimnastyczna przeszły gruntowną modernizację. Na początku lat siedemdziesiątych liceum rozpoczęło także aktywną współpracę z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Dyrektor aktywnie wspierał życie kulturalne szkoły oraz zainteresowanie uczniów turystyką. Wspomagał także liczne inicjatywy uczniów m.in. wyraził zgodę na organizowanie popularnych w szkole panoram. Obowiązki dyrektora nie przeszkodziły mu w dalszym doskonaleniu warsztatu pracy. W 1976 r. otrzymał świadectwo ukończenia studium podyplomowego w zakresie Organizacji i Zarządzania Oświatą dla dyrektorów szkół ogólnokształcących przeprowadzonego przez Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu – oddział Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Warszawie. W lutym 1979 r., ze względu na problemy ze zdrowiem, zrezygnował z pełnienia funkcji dyrektora liceum. W 1980 r. został zatrudniony jako nauczyciel geografii w Zespole Szkół Mechanicznych i Rolniczych w Świebodzinie. W 1984 r. przeszedł na emeryturę. Na emeryturze był stale związany z nauczaniem nie tylko geografii, ale również języka niemieckiego m.in. pracował w Zespole Szkół Zawodowych w Świebodzinie oraz w Szkole Specjalnej nr 4 w Świebodzinie. Włodzimierz Zarzycki był człowiekiem żądnym wiedzy, ciekawym świata i pełnym pasji. Interesowały go oprócz oczywiście geografii i inne dziedziny nauki: historia, lingwistyka, astronomia, krajoznawstwo i turystyka. Był także germanistą – samoukiem. Do tego stopnia opanował znajomość języka niemieckiego, iż był cenionym nauczycielem i tłumaczem w tym zakresie. Tłumaczył teksty urzędowe, historyczne i archiwalne z dziejów naszego regionu. Miał bardzo dobry kontakt z młodzieżą zarówno jako dyrektor, geograf czy germanista. Z jego inicjatywy zorganizowano m.in. Lubuskie Zloty Młodzieży w Łagowie Lubuskim, którym patronował przez ponad dwadzieścia lat. Jego pasją było krajoznawstwo i turystyka. Przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Świebodzinie. Był aktywnym popularyzatorem turystki w środowisku lokalnym i w świebodzińskich szkołach, a efektem tych działań było organizowanie konkursów w tej dziedzinie na szczeblu powiatowym, wojewódzkim i krajowym. Dzięki jego zaangażowaniu powstawały w Świebodzinie prężnie działające Szkolne Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawcze. Z jego inicjatywy i przy jego udziale organizowano także liczne obozy wędrowne, wycieczki krajowe i zagraniczne, zloty krajoznawczo-turystyczne. Po ukończeniu kursu ekonomiczno-organizacyjnego dla kierowników wycieczek w Katowicach otrzymał uprawnienia kierownika i pilota wycieczek krajowych i zagranicznych, podczas których pełnił funkcję przewodnika. Był autorem publikacji dotyczących naszego regionu, przewodników po najbliższej okolicy. Za pracę zawodową, popularyzowanie turystyki, współpracę z Muzeum Regionalnym w Świebodzinie, klubem przyrodników, Uniwersytetem Trzeciego Wieku i innymi stowarzyszeniami i instytucjami publicznymi otrzymał liczne odznaczenia, ordery i dyplomy. Zmarł 2 sierpnia 2004 r.

Henryk Goździński – urodził się 9 stycznia 1936 r. w miejscowości Dalki koło Gniezna (obecnie dzielnica Gniezna). W momencie wybuchu II wojny światowej ojciec został zmobilizowany i uczestniczył w bitwie nad Bzurą (nazywana także bitwą pod Kutnem) we wrześniu 1939 r. Tam został wzięty do niewoli, z której powrócił dopiero w 1945 r. Przez cały okres okupacji Henryk Goździński przebywał w rodzinnej miejscowości Dalki. Dzięki temu, że matka pracowała w szkole dla Hitlerjugend, uniknął wraz z rodziną deportacji do Generalnego Gubernatorstwa. Pod koniec II wojny światowej w marcu 1945 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Gnieźnie, którą ukończył w 1950 r. Następnie po zdaniu egzaminów wstępnych we wrześniu 1950 r. kontynuował naukę w Państwowym Liceum Pedagogicznym typu wychowania fizycznego w Wągrowcu, które ukończył w czerwcu 1954 r. Po zdanej maturze przyjął nakaz pracy do województwa zielonogórskiego i skierowany został do pracy w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Świebodzinie. 15 sierpnia 1954 r. został zatrudniony jako nauczyciel wychowania fizycznego w tejże szkole i pracował tam do 31 sierpnia 1961 r. W latach 1958-1962 był członkiem zarządu Międzyszkolnego Klubu Sportowego (MKS) „ZEW”, trenerem zespołu koszykówki dziewcząt oraz członkiem Powiatowego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Świebodzinie. W sierpniu 1961 r. zawarł związek małżeński z Janiną Kiełtyką również nauczycielką Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Świebodzinie. Od 1 września 1961 r. razem z żoną został przeniesiony do nowo wybudowanej Szkoły Podstawowej nr 3 w Świebodzinie na stanowisko nauczyciela wychowania fizycznego, w której pracował do 31 sierpnia 1964 r. Z dniem 1 września 1964 r. został powołany na kierownika Szkoły Podstawowej nr 1 w Świebodzinie. Funkcję tę pełnił do 31 sierpnia 1972 r., a 1 września 1972 r. został powołany na stanowisko wizytatora Wydziału Oświaty, Kultury i Sportu w Świebodzinie. Stale uzupełniał swoje wykształcenia w ramach studiów zaocznych: w latach 1965-1967 studiował w Studium Nauczycielskim w Gorzowie Wielkopolskim – biologię z chemią, w latach 1970-1973 w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Siedlcach – biologię, a w latach 1974-1976 na Uniwersytecie Wrocławskim – biologię. W latach 1973-1982 został zastępcą przewodniczącego zarządu MKS „ZEW” w Świebodzinie. Z dniem 1 marca 1979 r. został powołany przez Kuratorium Oświaty i Wychowania w Zielonej Górze na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Świebodzinie. W trakcie zarządzania szkołą przeprowadził gruntowną modernizację liceum oraz kładł nacisk na dydaktykę, czego efektem był liczny udział uczniów w olimpiadach przedmiotowych. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia 31 sierpnia 1985 r. przeszedł na emeryturę. Ze szkołą był jednak związany nadal poprzez pracę w niepełnym wymiarze godzin jako nauczyciel biologii. Po przejściu na emeryturę pracował społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego, będąc w latach 1986-1990 członkiem Zarządu Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Zielonej Górze. W latach 1994-2002 był członkiem Wojewódzkiej Komisji rewizyjnej ZNP, a w latach 2002-2006 był członkiem Zarządu Wojewódzkiej Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP. Ponadto w latach 1990-2006 był przewodniczącym Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP w Świebodzinie. Od 1999 r. aktywnie uczestniczył także w pracach Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Świebodzinie. Zmarł 18 sierpnia 2016 r.

Szymon Pyrcz – urodził się 17 grudnia 1941 r. w miejscowości Hańczowa w powiecie Gorlice w województwie małopolskim. Tam w 1955 r. ukończył szkołę podstawową. W tym samym roku rozpoczął dalszą edukację w Liceum Pedagogicznym w Sulechowie w województwie zielonogórskim, które to liceum ukończył w 1960 r. Następnie uczył się w dwuletnim Studium Nauczycielskim w Zielonej Górze, które ukończył w 1962 r. 15 września 1962 r. został zatrudniony w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Świebodzinie na stanowisku nauczyciela. W dalszym ciągu uzupełniał swoje wykształcenie: w latach 1962-1967 studiował na Akademii Pedagogicznej w Krakowie, a w 1974 r. ukończył dwuletnie studia uzupełniające na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku nauki polityczne. Od 1983 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących. W 1985 r. w wyniku odejścia na emeryturę Henryka Goździńskiego został powołany na dyrektora tejże placówki. Funkcję dyrektora sprawował przez 22 lata. Był najdłużej urzędującym dyrektorem w historii szkoły. Za jego kadencji budynek szkolny był wielokrotnie remontowany i modernizowany (w tym aula szkolna, sala gimnastyczna, gabinety lekcyjne, ciąg pieszo-jezdny przed budynkiem szkoły). Zapoczątkował informatyzację liceum, w szkole pojawiły się pierwsze komputery oraz dostęp do Internetu. Od samego początku pełnienia funkcji dyrektora szkoły kładł nacisk na dydaktykę i wychowanie, którego efektem był liczny udział uczniów liceum w olimpiadach i konkursach przedmiotowych na etapie powiatowym, okręgowym i centralnym. Oprócz tego zwracał szczególną uwagę na naukę języków obcych, co zapoczątkowało w latach 80 XX w. aktywną wyminę międzynarodową ze szkołami w Niemczech i we Francji. Wspierał działalność kulturalną liceum. 31 sierpnia 2007 r. przeszedł na emeryturę. Ze szkołą był jednak nadal związany i dalej nauczał zarówno w szkole dziennej jak i w Liceum dla Dorosłych. Oprócz pracy pedagogicznej na emeryturze oddawał się pracy społecznej na rzecz samorządu lokalnego jako radny Powiatu Świebodzińskiego w kadencji 2010-2014, podczas której pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Powiatu Świebodzińskiego. W 2014 r. został ponownie wybrany na radnego powiatu i pełni funkcję członka zarządu Powiatu Świebodzińskiego. Jako radny zajmuje się także problemami młodych ludzi i uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Kieruje się dewizą Najpierw Ty później ja.

Sławomir Pawlak – urodził się 18 czerwca 1964 r. w Kutnie. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową, a następnie liceum ogólnokształcące. Po zdaniu egzaminu dojrzałości edukację kontynuował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym (kierunek fizyka), które ukończył 1988 r. uzyskując tytuł magistra fizyki. Następnie odbył przeszkolenie wojskowe, a od 1989 r. do dziś pracuje w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Świebodzinie. Od 1 września 1989 r. do 1999 r. był zatrudniony na stanowisku nauczyciela fizyki i astronomii w tejże szkole. W 1999 roku ukończył studia podyplomowe z informatyki na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, dzięki którym uzyskał kwalifikacje do nauczania przedmiotu technologia informacyjna i informatyka. W czasie swojej pracy starał się ciągle udoskonalać swój warsztat. Dokształcał się na wielu kursach doskonalących z zakresu informatyki i fizyki m.in.: „Opiekun szkolnej pracowni internetowej cz. 1–3”, „Dynamiczne strony WWW”. W 2001 r. ukończył studia podyplomowe z zakresu organizacji i zarządzania szkołą na Politechnice Zielonogórskiej, a w 2006 kurs kwalifikacyjny przygotowujący do sprawowania nadzoru pedagogicznego. Od 2005 roku wykonuje obowiązki egzaminatora z fizyki i astronomii. W 2007 roku, po wygraniu konkursu na dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących zorganizowanego przez Radę Powiatu Świebodzińskiego, został dyrektorem tejże placówki, w skład której wchodziły I Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza oraz Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, a od 2011 do 2012 r. również Technikum Zawodowe. W 2008 roku uzyskał tytuł nauczyciela dyplomowanego. Po upływie kadencji dyrektora w 2012 r. powrócił do pracy jako nauczyciel fizyki i informatyki. W czasie 26 lat pracy pedagogicznej pełnił różne funkcje: przez 20 lat był wychowawcą klas, nauczycielem fizyki, technologii informacyjnej i informatyki, prowadził kółko fizyczne. Praca z uczniami zawsze dawała mu dużo radości i zadowolenia. Jako pedagog swojej pracy kieruje się zasadą, że dobro ucznia jest wartością najważniejszą. Dlatego dużo swojego czasu poświęca pracy z uczniem, czego efektem jest wychowanie wielu pokoleń ludzi, którzy wiedzę zdobytą w szkole wykorzystują dla rozwoju miasta, gminy, powiatu czy kraju. Wielu z nich jest lekarzami, nauczycielami, inżynierami, pracownikami na różnych szczeblach władz krajowych czy samorządowych. Z satysfakcją obserwuje, jak kolejne roczniki absolwentów naszej placówki realizują w dorosłym życiu hasła, które wraz z podległymi mu pracownikami wpajali im w trakcie edukacji: ludzi otwartych na świat, tolerancyjnych, radzących sobie w każdej życiowej sytuacji.

Damian Wentland – urodził się 5 kwietnia 1971 r. w Sulechowie w województwie zielonogórskim. W Świebodzinie ukończył szkołę podstawową nr 2 im. Fryderyka Chopina. Edukację kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza, które ukończył w 1991 r. W 1992 r. rozpoczął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze, które ukończył w 1997 r. uzyskując tytuł magistra pedagogiki w zakresie pedagogiki terapeutycznej. Równolegle rozpoczął także edukację w Centrum Kształcenie Ustawicznego w Zielonej Górze uzyskując tytuł technika ekonomisty o specjalności ekonomika i organizacja przedsiębiorstw. Jeszcze w trakcie studiów w 1996 r. został wychowawcą w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Świebodzinie, a od 1998 r. pełnił funkcję lidera ds. wdrażania reformy oświatowej w zakresie organizacji pionu wychowania w zakładach leczniczych w tejże placówce. W 1999 r. został zatrudniony w Publicznym Gimnazjum w Lubrzy na stanowisku pedagoga szkolnego. W 2001 r. uzyskał stopień nauczyciela mianowanego. Stale podwyższał swoje kwalifikacje zawodowe. W latach 2000-2004 uzyskał kwalifikacje z zakresu zarządzania placówkami oświatowymi oraz uprawnienia do prowadzenia zajęć wychowania do życia w rodzinie. W 2003 r. wygrał konkurs na dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej w Boryszynie, którą zarządzał do 2007 r. W 2005 r. uzyskał stopień nauczyciela dyplomowanego oraz rozpoczął dwuletnie studia podyplomowe na Uniwersytecie Zielonogórskim uzyskując kwalifikacje do nauczania przedmiotu historia. W 2007 r. w wyniku pozytywnego postępowania konkursowego został powołany na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Samorządowych w Lubrzy. W 2009 r. obok funkcji dyrektora, z powołania Lubuskiego Kuratora Oświaty, pełnił także funkcję lidera powiatowego w zakresie budowania szkolnych planów nauczania. W 2012 z jego inicjatywy Szkole Podstawowej i Gimnazjum w Lubrzy zostało nadane imię Arkadego Fiedlera. Uroczystości nadania imienia towarzyszyło przekazanie szkołom sztandaru oraz odsłonięcie pamiątkowej tablicy. W 2012 r. wygrał kolejny konkurs tym razem zorganizowany przez Radę Powiatu Świebodzińskiego na dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących. W trakcie pracy w szkole zarówno jako dyrektor i nauczyciel stale poszerzał swoją wiedzę i nabywał nowe umiejętności uczestnicząc w różnego rodzaju kursach i szkoleniach. Aktywnie zarządza projektami finansowanymi z funduszy unijnych i pozabudżetowych organizując zajęcia dla młodzieży, różne formy wypoczynku i wymiany międzynarodowe. Prywatnie miłośnik jazdy na rowerze. Aktywnie spędza czas wolny jeżdżąc na rowerze zarówno z rodziną jak i młodzieżą szkolną oraz rywalizuje w maratonach MTB. Amatorsko fotografuje i działa w lokalnej piłkarskiej drużynie sportowej.